Coaching jako młoda dziedzina wspierania rozwoju wciąż wzbudza kontrowersje i spotyka się z różnymi, często nieuzasadnionymi opiniami. Ciągle otwartym wydaje się pytanie o specyfikę coachingu na tle innych działań wspierających rozwój człowieka. Środowiska promujące profesjonalny coaching wypracowują własne standardy pracy, gromadzą i implementują dobre praktyki oraz rozwijają badania naukowe. Dziedzictwo filozoficzne integralnie wpisane jest w multidyscyplinarny charakter coachingu. Praktyka ta potrzebuje oparcia w namyśle fundamentalnym, krytycznej analizy własnych podstaw i założeń, ale również teorii, z których czerpać może inspiracje. Filozoficzne spojrzenie na coaching odsyła do podstawowych pytań o człowieka, jego społeczne funkcje, rozwój, ale również o wolność i uwikłanie w ekonomiczną grę sił rynkowych, czy oddziaływanie nowych technologii. Konferencja ma umożliwić również – w perspektywie socjologicznej oraz nauk o zarządzaniu – dyskusję nad aktualną kondycją coachingu ze szczególnym uwzględnieniem kontekstu jego funkcjonowania w Polsce. Ma być okazją do zidentyfikowania problemów i zagrożeń, ale także badania przemian, różnorodnych form oraz obszarów zastosowań coachingu.
W ramach Konferencji przewidujemy wystąpienia w sesjach tematycznych, panel praktyków oraz dyskusje moderowane przez wybitnych specjalistów.